حمل و نقل ترکیبی به جابجایی کالاها در واحدهای بارگیری (مانند کانتینرها، کانکسهای قابل تعویض، یا تریلرها) اشاره دارد که حداقل از دو شیوه حمل و نقل استفاده می کند. در این روش، هنگام تغییر شیوه حمل و نقل، کالاها درون واحدهای بارگیری باقی مانده و به صورت جداگانه جابه جا نمی شوند. یکی دیگر از ویژگی های حمل و نقل ترکیبی این است که بخش عمده مسیر با استفاده از خطوط ریلی یا حمل و نقل آبی (دریایی یا داخلی) انجام می شود. به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (CO2)، بخش جاده ای این نوع حمل و نقل باید به حداقل برسد.
انواع حمل و نقل ترکیبی
حمل و نقل ترکیبی به دو نوع همراه و بدون همراه تقسیم می شود:
- همراه
در این نوع، کل کامیون (تریلر و محموله) روی کشتی ها (RoRo) یا واگن های ریلی (راه آهن غلطان) جابه جا می شود. در این حالت، معمولاً راننده کامیون نیز همراه محموله سفر می کند. - بدون همراه
در این روش، تنها واحدهای بارگیری (مانند کانتینرها یا کانکس ها) منتقل می شوند و کامیون ها در حمل و نقل اصلی حضور ندارند.
مراحل بارگیری و تخلیه
عملیات جابجایی واحدهای بارگیری در پایانه های تخصصی انجام می شود. این پایانه ها از تجهیزاتی مانند جرثقیل های کانتینری (پورتینرها) یا ریچ استاکرها (دستگاههای بزرگ جابجایی) برای بارگیری و تخلیه استفاده می کنند.
پیش حمل: انتقال واحدهای بارگیری به پایانه با استفاده از کامیون انجام می شود.
پس حمل: جابجایی واحدهای بارگیری از پایانه به مقصد نهایی نیز توسط کامیون صورت می گیرد.
اهمیت خدمات حمل و نقل ترکیبی
حمل و نقل ترکیبی نقش کلیدی در کاهش آلودگی زیست محیطی و افزایش کارایی زنجیره تأمین ایفا می کند. این روش با ترکیب بهترین ویژگی های شیوه های مختلف حمل و نقل، یک راه حل پایدار و اقتصادی برای جابجایی کالاها فراهم می کند.
