حمل و نقل ترکیبی به جابجایی کالاها در واحدهای بارگیری (مانند کانتینرها، کانکس های قابل تعویض، یا تریلرها) اشاره دارد که حداقل از دو شیوه حمل و نقل استفاده می کند. در این روش، هنگام تغییر شیوه حمل و نقل، کالاها درون واحدهای بارگیری باقی می مانند و به صورت جداگانه جابه جا نمی شوند. یکی دیگر از ویژگی های حمل و نقل ترکیبی این است که بخش عمده مسیر با استفاده از خطوط ریلی یا حمل و نقل آبی (دریایی یا داخلی) انجام می شود. به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (CO2)، بخش جاده ای این نوع حمل و نقل باید به حداقل برسد.

انواع حمل و نقل ترکیبی، همراه و بدون همراه

حمل و نقل ترکیبی به دو نوع همراه و بدون همراه تقسیم می شود:

  1. همراه
    در این نوع، کل کامیون (تریلر و محموله) روی کشتی ها (RoRo) یا واگن های ریلی (راه آهن غلطان) جابه جا می شود. در این حالت، معمولاً راننده کامیون نیز همراه محموله سفر می کند.
  2. بدون همراه
    در این روش، تنها واحدهای بارگیری (مانند کانتینرها یا کانکس ها) منتقل می شوند و کامیون ها در حمل و نقل اصلی حضور ندارند.

مراحل بارگیری و تخلیه

عملیات جابجایی واحدهای بارگیری در پایانه های تخصصی انجام می شود. این پایانه ها از تجهیزاتی مانند جرثقیل های کانتینری (پورتینرها) یا ریچ استاکرها (دستگاه های بزرگ جابجایی) برای بارگیری و تخلیه استفاده می کنند.

مراحل بارگیری و تخلیه در حمل و نقل ترکیبی

اهمیت خدمات حمل و نقل ترکیبی

حمل و نقل ترکیبی نقش کلیدی در کاهش آلودگی زیست محیطی و افزایش کارایی زنجیره تأمین ایفا می کند. این روش با ترکیب بهترین ویژگی های شیوه های مختلف حمل و نقل، یک راه حل پایدار و اقتصادی برای جابجایی کالاها فراهم می کند.